Ga naar hoofdinhoud

Je kinderen zijn je kinderen niet

Je kinderen zijn je kinderen niet
Zij zijn de zonen en dochters van ’s levens hunkering naar zichzelf.

Zij komen door je, maar zijn niet van je,
En hoewel ze bij je zijn, behoren ze je niet toe.

Je mag hun je liefde geven, maar niet je gedachten,
Want zij hebben hun eigen gedachten.

Je mag hun lichamen huisvesten, maar niet hun zielen,
Want hun zielen toeven in het huis van morgen,

dat je niet bezoeken kunt, zelfs niet in je dromen.
Je mag proberen gelijk hen te worden,

maar tracht niet hen aan jou gelijk te maken.
Want het leven gaat niet terug, Noch blijft het dralen bij gisteren.

Jullie zijn de bogen waarmee je kinderen
als levende pijlen worden weggeschoten.

De boogschutter ziet het doel op de weg van het oneindige,
en hij buigt je met zijn kracht opdat zijn pijlen snel en ver zullen gaan.
Laat het gebogen worden door de hand van de boogschutter
een vreugde voor je zijn:

want zoals hij de vliegende pijl liefheeft,
zo mint hij ook de boog die standvastig is.

Dit gedicht van Kahlil Gibran (1883-1931) heeft voor mij alles in zich als het gaat over het leven en opvoeden van onze kinderen én over onze eigen opvoeding.

Het grootbrengen van een kind gaat in mijn beleving over het liefdevol ondersteuning geven aan jouw kind, bij het laten ontdekken en ontwikkelen van zijn/haar talenten en het vinden van een eigen identiteit. Opvoeden gaat over loslaten en toch nabij zijn.
Natuurlijk wil je je kinderen normen en waarden meegeven (zoals ook jij die van jouw ouders hebt meegekregen) en ze sociale vaardigheden meegeven. Toch gebeurd het dat velen van ons hun eigen gemis, verdriet, angst of verlangen projecteren op hun kinderen. Maar hoe kom je erachter of je dit doet?
Dit vraagt om zelfreflectie.

Ben je vroeger niet ‘gehoord’, dan kan het nu zijn dat een oud gevoel (boosheid /verdriet) naar boven komt als jouw kinderen doen alsof ze je niet horen. Of ‘gun’ jij jouw kind dat hij een betere voetballer wordt dan dat jij vroeger was. Stel dat jouw moeder of vader vroeg heel onzeker was, wat heeft dat voor effect (gehad) op jouw leven? Welk gedrag is van jou en welk gedrag heb jij eigenlijk gekopieerd van je ouders? Zo kwam ik er na 40 jaar achter dat ik in feite al jaren op het tempo van mijn moeder leefde, gewoon omdat het me is voorgedaan. Ik ontdekte mijn ‘natuurlijke gang’, welke beter bij mij past.

Welk gedrag is helpend en welk gedrag niet? Het kan de moeite waard zijn om dat te onderzoeken. En deze tijd leent zich daar uitstekend voor.
Even ‘stoppen met doorgaan’ en van een afstandje kijken naar jezelf, zonder oordelend te zijn. Naar dat wat er zich in je binnenwereld afspeelt en hoe jouw reactie is naar de buitenwereld. Zo kun je veel over jezelf leren en loslaten wat je niet meer nodig hebt. De verandering zit in jou en het is nooit te laat om jouw ware IK te ontdekken.

Meer weten? Check mijn website of neem contact op.

Back To Top